Հարցս ուղղում եմ նորանշանակ վարչապետին, նրա կառավարության անդամներին ու վերջիններիս տեղակալներին (ի դեպ, նրանց զգալի մասը նույնիսկ չի էլ ծառայել բանակում). այդ ի՞նչ կախարդական փայտիկի ուժով ու զորությամբ են երկիրը դարձնելու սինգապուրյան:

Ամերիկացի գիտնականները կարծում են, որ երկրակեղևի հաստ շերտի տակ՝ հարյուրավոր կիլոմետր խորությամբ, գտնվում է հսկայական ջրային պաշար։

Սկզբից ևեթ ընթերցողի տարակուսանքը ընտրածս վերնագրի վերաբերյալ փարատելով շեշտեմ, որ խոսքս ամենևին էլ կործանարար հողմերի նման անցած դարերում Հայաստան արշաված բարբարոսական ցեղերի ու ցեղախմբերի, կամ էլ պարսկական, բյուզանդական, արաբական, սելջուկ-թուրքական, մոնղոլ-թաթարական բանակների արշավանքների մասին չէ: Այդ անցած-գնացած ժամանակների վերաբերյալ փաստեմ. վերոնշյալ արշավանքների ընթացքում, օտարների ձեռնարկած առաջին իսկ գործողություններով հայությանը բնաջնջելուց զատ, եղել են նաև պատմական հիշողությունները կրող հայ մարդու մշակույթի` գիր ու գրականության, ազգի հարատևությունն ապահովող կրթության ու մշակութային օջախների` վանքերի ու եկեղեցիների ոչնչացումներ: Ասել է` մեր թշնամիները նույնիսկ մեզնից առավել են գիտակցել, որ ազգի պատմության ու մշակույթի հարատևությունը պայմանավորված է պատմական ու հոգևոր հիշողության և նյութական ժառանգության արժեքներով: Այնպես որ, եթե մարդուն կտրում ես այդ հիշողություններից, ապա մարդը, ասել է թե` ազգը, ժողովուրդը, դառնում է ժամանակների քաղաքականությանը հլու-հնազանդ ենթարկվող զանգված, կամակատար, ստրուկ:

Իմ ծանոթությունը Այնշտայնի հայ թարգմանչի հետ դիպվածի արդյունք էր: Փարիզում 1974-ին ֆրանսերեն լույս տեսած «Ծանոթ և անծանոթ հայեր՝ Նոյից մինչև մեր օրերը» վիպակի հեղինակ Հակոբ-Գրիգորն արժանանում է ֆրանսահայ գրողների ընկերակցության գրական «Հարենց» մրցանակին, և այդ մասին տեղեկություն է տպվում Փարիզում լույս տեսնող և այդ տարիներին Հայաստանում մեծ տարածում ունեցող «Աշխարհ» շաբաթաթերթում:

ՈՒղիղ 85 տարի առաջ Լայպցիգի համալսարանի շրջանավարտ, 24-ամյա Հակոբ Գրիգորի Ճրճրյանը (Յակոբ-Գրիգոր Ճրճրեան) Վենետիկի Սբ. Ղազար կղզում լույս տեսնող «Բազմավեպ» ամսագրի 1929-ի հունիսի և հուլիս-օգոստոսի համարներում գերմաներենից թարգմանաբար ներկայացնում է Ալբերտ Այնշտայնի 2 գիտական հոդվածները` «Նոր կարելիութիւն` ձգողականութեան և էլեկտրականութեան կեդրոնական անդատեսության մասին» վերնագրով:

Արգենտինայում հայտնաբերվել են հսկա դինոզավրի քարացած ոսկորներ, որին համարում են երկրի վրա երբևէ ապրած ամենախոշոր արարածը:

Մայիսի 13-ին մեկնարկել է «Ֆիզիկայի արդի հիմնախնդիրները» խորագրով երիտասարդ գիտնականների դպրոցը։ Այն իրականացվում է ՀՀ նախագահի հովանու ներքո անցկացվող Երիտասարդ գիտնականների աջակցության ծրագրի շրջանակներում։

Հայաստանում լճացումը հասել է իր գագաթնակետին: Բոլոր պաշտոնները դարձել են ցմահ: Ռեկտորների պաշտոնները` հատկապես, չնայած այն բանին, որ մեր գիտնականներից մեկի դիպուկ արտահայտությամբ, բոլորը Սովետաշենի արժանի են: Կարծես թե նոր ընտրություններին մեր նախկին կառավարությունը պետք է դասեր քաղեր իր սխալներից, բայց ստացվեց հակառակը: Նախանցյալ տարի ընտրվեց երկու նոր ռեկտոր. Հայաստանի ճարտարագիտական համալսարանում Արա Ավետիսյանը և Վ. Բրյուսովի անվան լեզվաբանական համալսարանում` Գայանե Գասպարյանը:

Եգիպտական բուրգերը ամեն տարի գրավում են հարյուր հազարավոր զբոսաշրջիկների և շինարարության մեթոդի տեսանկյունից մշտապես եղել են ուշադրության կենտրոնում։

Մենդելեևի աղյուսակի № 117 տարրը դեռևս անուն չունի, առայժմ կոչվում է ունունսեպտիում, տարրի գոյությանը գիտնականներն արդեն չեն կասկածում Գերմանիայի ծանր իոնների ինստիտուտում կատարած փորձից հետո: